Μια ιστορία για την Άνοιξη που φέτος δε θέλει να έρθει ακόμα...

Η Αναποφάσιστη Άνοιξη είναι μια ιστοριούλα που δημιούργησε μια μητέρα και το πεντάχρονο κοριτσάκι της. Τη βρήκαμε στο ίντερνετ και τη "φέραμε" στην τάξη. Τα παιδιά δούλεψαν σε δυάδες και συνεργάστηκαν πολύ καλά. Ζωγράφισαν εναλλάξ, πρότειναν συνδυασμούς χρωμάτων, αντάλλαξαν ιδέες. Σας παρουσιάζουμε το αποτέλεσμα.

Στις 21 Μαρτίου κάθε χρόνου έρχεται η ΑΝΟΙΞΗ. Τα λουλούδια ανθίζουν, τα πουλάκια κελαηδούν, όλοι είναι χαρούμενοι και βγαίνουν έξω για να γιορτάσουν τον ερχομό της ΑΝΟΙΞΗΣ. Ο καιρός γίνεται πολύ καλός, ο ήλιος λάμπει και έχει ζέστη. Όλοι φοράνε ελαφριά ρούχα και τα παιδάκια περιμένουν την ΑΝΟΙΞΗ γιατί τότε έρχεται το Πάσχα, η νονά φέρνει τη λαμπάδα και τσουγκρίζουμε τα κόκκινα αυγά.

Φέτος, όμως, η ΑΝΟΙΞΗ είχε έναν προβληματισμό. Δεν ήξερε αν ήθελε να έρθει. Ήταν θυμωμένη με τους ανθρώπους. Σκεφτόταν ότι οι άνθρωποι έκαναν τόσα πολλά για να βλάψουν το περιβάλλον και να πληγώσουν τη γη, που δεν άξιζε να έρθει η ΑΝΟΙΞΗ γι? αυτούς. Πετούν σκουπίδια σε όλο τον τόπο, μολύνουν το νερό, τα καυσαέρια είναι παντού και βρωμίζουν τις θάλασσες και τις ακτές.

Έτσι, περνούσαν οι μέρες και η ΑΝΟΙΞΗ δεν ερχόταν. Έκανε κρύο, έβρεχε και όλοι ήταν μουτρωμένοι και μουντοί. Δεν μπορούσαν να φορέσουν τα ανοιξιάτικα τους ρούχα και όλοι ήταν κλεισμένοι στο σπίτι με το καλοριφέρ στο φούλ.

Μια μέρα, η ΑΝΟΙΞΗ βγήκε για φαγητό με το ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. Αφού συζήτησαν την κατάσταση, το ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ της είπε: «έχεις δίκιο, οι άνθρωποι δεν προσέχουν καθόλου το περιβάλλον και κάνουν ότι μπορούν για να το καταστρέψουν, αλλά κι εσύ τους βάζεις μεγάλη τιμωρία με το να μην έρχεσαι. Δε συμφωνώ μαζί σου σ? αυτό. Στο κάτω-κάτω αν δεν έρθεις εσύ, θα έρθω εγώ και θα γίνει από χειμώνας καλοκαίρι.»

Η ΑΝΟΙΞΗ το σκέφτηκε από εδώ, το σκέφτηκε από εκεί και τελικά πείστηκε από τα λόγια του καλοκαιριού. Λύθηκε το πρόβλημα και ήρθε και φέτος η άνοιξη. Γιατί αλλιώς ακόμη χειμώνα θα είχαμε.